Υπερμετρωπία λέγεται η διαθλαστική ανωμαλία, κατά την οποία οι ακτίνες του φωτός (εικόνα) φτάνουν στον αμφιβληστροειδή πριν σχηματίσουν το είδωλο (σχηματίζουν «φανταστικό» είδωλο πίσω από τον αμφιβληστροειδή). Στα πρώτα χρόνια της ζωής είναι φυσιολογικό να υπάρχει κάποιου βαθμού υπερμετρωπία, λόγω του μικρού μεγέθους του ματιού. Με τη πρόοδο όμως της ηλικίας και την ανάπτυξη του σώματος η υπερμετρωπία αυτή μειώνεται ή και εξαφανίζεται. Τα συμπτώματα της υπερμετρωπίας διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Στα παιδιά το εύρος προσαρμογής είναι μεγάλο και δεν παρατηρείται μείωση της όρασης, παρά μόνον όταν η υπερμετρωπία είναι πολύ υψηλή, οπότε και μπορεί να εμφανιστεί και στραβισμός. Σε μεγαλύτερη ηλικία η υπερμετρωπία εκδηλώνεται τόσο με συμπτώματα κόπωσης όπως κούραση κατά το διάβασμα, πονοκεφάλους, αδυναμία συγκέντρωσης κ.ά. μετά από παρατεταμένη οπτική εργασία όσο και με μείωση της όρασης, αρχικά της κοντινής και επεκτείνεται προοδευτικά και στη μακρινή όραση.
